“အေဖကိုတရားစဲြတဲ့ ကရင့္ေခါင္းေဆာင္”

“အေဖကိုတရားစဲြတဲ့ ကရင့္ေခါင္းေဆာင္”

အဲဒီ တရားသူၾကီးကို ငါေကၽြးသလုိ မင္းေကၽြးမထား ႏိုင္ခဲ့ဘူးေလ”

-MK ;-EU

၁၄.၈.၂၀၁၂

ေနစရာ အိမ္ေတြမ်ားပါရဲ့နဲ႔ အိမ္တစ္ၿခမ္း ထပ္လိုခ်င္လို႔ ….ေဒၚစုကို ေအာင္ဆန္းဦးက တရားစဲြတယ္ ၾကားေတာ့.. ဗိုလ္ခ်ဳပ္နဲ႔ ပတ္သက္ရင္ အၿမီွးပါလဲ ေလးစားမယ္ ဆိုတဲ့ စိတ္ဓါတ္ ေပ်ာက္သြားတယ္။ လူေတြဟာ လူေတြဘဲေလ ဘုရား နဲ႔ပတ္သက္တဲ့ အထဲမွာေတာင္ ေဒ၀ဒတ္ ပါေနေသးတာဘဲ ။

ကရင့္ေခါင္းေဆာင္ ေစာဘဦးၾကီးက သူ႔အေဖကို တရားစဲြဖူးတယ္ ဆိုတာၾကားဖူးေတာ့ .. သူ႔ကို ဘာေၾကာင့္ေလး စားထိုက္တယ္ ဆိုတာသိသြားတယ္။

ကရင့္ေတာ္လွမ္းေရးထဲ ေရာက္ခါစ… သူမ်ားေတြ ေစာဘဦးၾကီး ဆိုလို႔သာ လိုက္ “ဦး” ေနတာ၊ ဘာေၾကာင့္ ေလးစားဖို႔ ေကာင္းတယ္ဆိုတာ မသိဘူး။

ပိုဆိုးတာက…ၿပည္တြင္းမွာ ေနတုန္း၊ အစိုးရကထုတ္တဲ့ စာအုပ္တစ္ခုမွာ “နယ္ခ်ဲ့ အဂၤလိပ္ လက္ကိုင္ဒုတ္” ဆိုၿပီးဓါတ္ပုံ တစ္ပုံ ေတြ႔ဖူးတယ္။ ဓါတ္ပုံထဲမွာ ေစာဘဦးၾကီးက မုတ္ဆိပ္ေမႊး..ပါးသိုင္းေမႊးနဲ႔။ ဝတ္ထားတာကလဲ.. ေရႊဘ သရုပ္ေဆာင္တဲ့ “ ဗိုလ္စံဖဲ” ဇာတ္ကားထဲက ေနာက္ဆုံး အခန္းမွာ….ဗိုလ္စံဖဲကို ၾကိဳးစင္တင္ဖို႔ ဖမ္းေခၚသြားတဲ့ အဂၤလိပ္ အလိုေတာ္ရိ ပန္ခ်ာပီစစ္ပုလိပ္ ေတြယူနီေဖါင္း အတိုင္းဘဲ..... ဆိုေတာ့... အစိုးရသုံးတဲ့ စကားလုံးကို ယုံသြားတယ္။

နယ္စပ္ေရာက္မွ နဲနဲၾကားဖူးလာတာက.... ေမာ္လၿမိဳင္ကို ကရင္တပ္ေတြ သိမ္းေတာ့ တခိ်ဳ႔ ကရင္တပ္ဖဲြ႔ေတြက ဘဏ္တိုက္ေတြ ေဖါက္ၿပီး ေငြေတြယုူၾကလို႔ ၊ ေစာဘဦးၾကီးက သူ႔မွာ တာ၀န္ရိွပါတယ္ ဆိုၿပီး…..သူပိုင္တဲ့ လယ္ေၿမေတြေရာင္း…. ေငြေတြ ၿပန္စိုက္ ေလွ်ာ္တာ ၾကားဖူးေတာ့ နဲနဲ ေလးစားလာတယ္။

သူ႔အေဖကို ဘာေႀကာင့္ ဘယ္လို တရားစဲြတယ္ ဆိုတာၾကားဖူးေတာ့မွ စၿပီး..အေသအၿခာေလး စားထိုက္တယ္ ဆိုတာ သိသြားတယ္။

တကယ္ေတာ့ ဒီအေၾကာင္းက စာေပ မွတ္တမ္းမွတ္ရာ မရိွပါဘူး။ ၁၉၈၉ခုႏွစ္.. ညတစ္ည …..မာနယ္ပေလာမွာ ဖူး၀ါးခို (ဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီး တာမလာေဘာ )ေၿပာၿပတဲ့ အိပ္ယာ၀င္ ၿဖစ္ရပ္မွန္ ပုံၿပင္ပါ ။

အဲဒီတုန္းက မာနယ္ပေလာမွာ…ေလွဆိပ္ ကုန္းေပၚကို တက္တက္ခ်င္း … ဘယ္ဘက္မွာ အိမ္ၾကီး ဆိုတာရိွတယ္။ သစ္သားအိမ္ၾကီးေပါ့။ အဲဒီမွာ ထိုစဥ္က စစ္ေရးခ်ဳပ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္က စဲဒိုနဲ႔ ရုံးအဖဲြ႔ရယ္…ဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီး တာမလာေဘာ အဖဲြ႔ ရယ္။ ရုံးလဲထိုင္တယ္….ေနလဲေနတယ္။ အဲဒီတုန္းက ည ၉ နာရီဆိုရင္ မာနယ္ပေလာ တစ္ခြင္လုံး ရိွတဲ့ မီးစက္ေတြပိတ္….ဘုရားရိွခိုး…အိပ္ယာ ၀င္ၾကရတယ္။စစ္တပ္ ထုံးစံအတိုင္းေပါ့။ ဒါေပမဲ့ ဖူး၀ါးခို ဟာဘယ္ေတာ့ မွခ်က္ခ်င္း မအိပ္ဘဲ ေမွာင္ထဲမွာဘဲ...အားလုံးၾကားေအာင္ စကားစၿမည္ေတြ ေၿပာေနေလ့ရိွတယ္။ အဲဒီတုန္းကမွတ္ သားဖူးတာပါ ။

ဇာတ္လမ္းက ဒီလိုပါ....... ခုႏွစ္သကၠရာဇ္ အခိ်န္ကာလမပါ ပါ။ ေဒါက္တာေစာဘဦးၾကီးဟာ အဂၤလန္က ဥပေဒ ပညာဘဲြ႔ရၿပီး ၿမန္မာၿပည္ၿပန္ေရာက္ သူ႔မိဘမ်ားနွင့္ အတူ ေနထိုင္စဥ္ တစ္ေန႔မွာ….လယ္သမား ၾကီးတစ္ဦးဟာ သူ႔အိမ္ေပၚကေန ေခါင္းငိုက္စိုက္ မ်က္ရည္ စက္လက္နဲ႔ ဆင္းသြားတာကို..... အိမ္ေရွ႔ ၀ရန္တာမွာ စာဖတ္ေနတဲ့ ေစာဘဦးၾကီးက ေတြ႔လိုက္တယ္။ ဒါနဲ႔အေၾကာင္း သိခ်င္လို႔ထင္ပါရဲ့ ….. ၿခံၿပင္ ေရာက္သြားတဲ့ လယ္သမား ၾကီးေနာက္ကို လိုက္သြားၿပီး အကိ်ဳးအေၾကာင္း ေမးတယ္။ လယ္သမားၾကီးက ေစာဘဦးၾကီးကို သူဆင္းလာတဲ့ အိမ္ေပၚကမွန္း မသိေတာ့ အကိ်ဳးအေၾကာင္း ရွင္းၿပသတဲ့။

ၿဖစ္စဥ္က အဲဒီလယ္မားၾကီးဟာ သူပိုင္တဲ့ လယ္ေၿမေတြ ကို ေစာဘဦးၾကီး ဖခင္ထံမွာ ေပါင္နွံထားခဲ့တယ္။ အဲဒီေန႔ဟာ ေနာက္ဆုံး ေရြးရမဲ့ရက္ၿဖစ္တယ္။ အခက္အခဲ အမိ်ဳးမိ်ဳးေၾကာင့္ အဲဒီေန႔က်မွ ေရြးႏိုင္ၿပီး လာခဲ့တဲ့ ခရီးကလဲ ခက္ခဲေတာ့ ညေနပိုင္းမွ ေရာက္လာသတဲ့။ ဒါေၾကာင့္ လယ္ေၿမကို သြားေရြးတဲ့အခါမွာ ေနာက္ဆုံးရက္လဲၿဖစ္…စာခ်ဳပ္ပါအရ ထိုေန႔ညေနအထိ ဆိုေတာ့ ညေနေစာင္းသြားၿပီ ၿဖစ္တဲ့အတြက္ လက္မခံႏိုင္ ေတာ့ေၾကာင္း….လယ္ေၿမမ်ား သိမ္းဆည္းလိုက္ၿပီ ၿဖစ္ေၾကာင္း ေၿပာလိုက္လို႔ …. ၀မ္းနဲ အားငယ္စြာနဲ႔ ၿပန္လာရတာ ၿဖစ္ေၾကာင္း။ မိမိတို႔ မိသားစုဘာဆက္လုပ္ရမည္ မသိေၾကာင္း ေစာဘဦးၾကီးကို ရွင္းၿပသတဲ့။

ဒီအခါမွာ ေစာဘဦးၾကီးက သူ႔လက္က နာရီကိုၾကည့္ၿပီး “ အခု ညေန ၅ နာရီခဲြဘဲ ရိွေသးတယ္ ဦးၾကီး သြားေၿပာတဲ့ အခိ်န္ကဆိုရင္ ၅ နာရီ ေလာက္ဘဲ ရိွမယ္။ဒါေၾကာင့္ ၆ နာရီ မထိုးေသးရင္ အခိ်န္မွီ ေသးတယ္လို႔ ေၿပာလို႔ရတယ္ ကၽြန္ေတာ္ သက္ေသဘဲ။ ဒီကိစၥတရားရုံးကို ေလွ်ာက္ပါ“ ဆိုၿပီး လယ္သမားၾကီးကို အၾကံေပးတယ္။

ဒီအခါမွာ လယ္သမားၾကီးက “ဦးၾကီးတို႔ ဒီအဆင့္အထိ … နားမလည္...လက္လွမ္း မမွီပါဘူးကြယ္ ။ရုံးတို႔ဂတ္တို႔ဆိုတာ…..ေရွ႔ေနေရွ႔ရပ္ ေတြနဲ႔မွၿဖစ္မွာ၊ ဦးၾကီးတို႔မွာ ဒီလို ေရ႔ွေန ငွားရေအာင္လဲ လက္လွမ္းမမီွ ေငြေၾကး မၿပည္စုံပါဘူး..... ဘ၀ကံအတိုင္းဘဲ ရိွပါေစေတာ့” လို႔ၿပန္ေၿပာသတဲ့ ၊

ဒီအခါမွာေစာဘဦးၾကီးက --“ဒီမွာဦးၾကီး ကၽြန္ေတာ္ဟာ ေရွ႔ေနဘဲ၊ ဦးၾကီးက မတရားခံရတာ။ ဒီအမႈဟာရုံး ေရာက္ရင္ ႏိုင္ကိုႏိုင္ရမယ္။ ဦးၾကီးသာ အမႈတင္ပါ ... ကၽြန္ေတာ္လိုက္မယ္ ေရွ႔ေနခ တစ္ၿပားမွ ေပးစရာမလိုပါဘူး ကၽြန္ေတာ္ မတရားမႈကို မၾကိဳက္လို႔ပါ” ဆိုၿပီး အားေပးရင္းနဲ႔ တရားစဲြၿဖစ္သြား ခဲ့တယ္တဲ့။

ဒီလိုနဲ႔ … ေစာဘဦးၾကီး အေဖကတစ္ဖက္…ေစာဘဦးၾကီးနဲ႔ လယ္သမားၾကီးက တစ္ဘက္ …. အဆင့္ဆင့္ တရားဆိုင္ၾကရင္း…ေနာက္ဆုံး စီရင္ခ်က္ခ်တဲ့ေန႔မွာ … ေစာဘဦးၾကီးဟာ လက္သီး က်စ္က်စ္ဆုတ္.... ေခါင္း ငိုက္ဆိုက္နဲ႔ အိမ္ၿပန္လာခဲ့ရတယ္။

တရားရုံးက စီရင္ခ်က္မွာ သူ႔ဖခင္ဘက္ကို အႏိုင္ေပးလိုက္တယ္ေလ။ အိမ္ၿပန္ ေရာက္ေတာ့ ဖခင္နဲ႔မ်က္ႏွာခ်င္း ဆိုင္ရင္း ေစာဘဦးၾကီးက ဒီအမႈမွာ သူ႔ဘက္က ဥပေဒေၾကာင္း ေလွ်ာက္လွဲ ခ်က္ေတြ ဘယ္ေလာက္ ခိုင္ခိုင္မာမာ တင္ၿပ ႏိုင္ခဲ့ေၾကာင္း။ ဒါေပမဲ့တရားရုံးက ဆုံးၿဖတ္ပုံ...မမွ်တဟု ထင္ေၾကာင္း….မေၾကမနပ္နဲ႔ ေၿပာသတဲ့။

အဲဒီအခါမွာ ေစာဘဦးၾကီးဖခင္က သူ႔သားကို “ေအး....မင္းေလွ်ာက္လဲခ်က္ေတြ အကုန္ၿပည့္စုံေပမဲ့…မၿပည့္စုံတာ တစ္ခုရိွတယ္..... အဲဒါက.... အဲဒီတရားသူၾကီးကို ငါေကၽြးသလုိ မင္းေကၽြးမထား ႏိုင္ခဲ့ဘူးေလ” လို႔ ခပ္ေအးေအး ၿပန္ေၿပာသတဲ့။

သမိုင္းမ၀င္တဲ့ ၿဖစ္ရပ္မွန္ ပုံၿပင္ကေလးကေတာ့ ဒါပါဘဲ ။ ဥပေဒပညာရွင္ ေစာဘဦးၾကီးဟာ အဲဒီကထဲက.....ဥပေဒ ဆိုတာဟာ…တစ္ခါတရံမွာ တကပ္တမ္း ရိုးသား ခံစားရတဲ့ သူေတြကို ကာကြယ္ဖို႔ထက္ ... နားလည္တဲ့ လူလယ္ ေတြက ဥပေဒ နားမလည္တဲ့ ရိုးသားသူေတြကို ပိုၿပီးဖိႏိွပ္ဖို႔ ”လက္နက္” သဖြယ္ ၿဖစ္တတ္တယ္ ဆိုတာ …. နားလည္ သေဘာေပါက္ သြားပုံရပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လဲ ကရင္အမိ်ဳးသားေရးမွာ “လက္နက္အစစ္” ကိုကိုင္တဲ့ လမ္းစဥ္ကို မေရြးမၿဖစ္ ေနာက္ဆုံး ေရြးခဲ့ရတာ ၿဖစ္ခ်င္လဲၿဖစ္မွာေပါ့။

MK ; ၄.၈.၂၀၁၂ --EUby
Myat Thi Ha , facebook အင္တာနက္စာမ်က္ႏွာမွ